Ένα βιβλίο είναι ο καθένας μας . Ένα βιβλίο με ποικίλα κεφάλαια , άλλα γραμμένα από μας τους ίδιους , και άλλα από άλλους , περαστικούς ή μόνιμους συγγραφείς (ερασιτέχνες , ή επαγγελματίες του είδους) . ‘Ενα βιβλίο , που το “ξεφύλλισαν” διάφοροι … άλλοι αδιάφορα και άλλοι ακουμπώντας το πάνω στο μέρος της καρδιάς . Ένα βιβλίο , που κάποτε καμάρωσε στις προθήκες “βιβλιοπωλείων” , “παρουσιάστηκε” σε συνάξεις “φιλότεχνων” , λαχτάρησε ή και κόντεψε να γίνει “ευπώλητο” , ονειρεύτηκε να “δανεισθεί” (και να … “επιστραφεί” ή όχι) , ή … “κάηκε” σε πλατείες συγκέντρωσης φανατικών … φοβικών ατόμων … Ένα βιβλίο , που “γράφτηκε” , με μελάνι , με πλήκτρα , με φαντασιώσεις , με … αίμα . Που “χαράχτηκε” , με σουγιά , με κάφτρες τσιγάρων , με κνούτο , με νύχια , με χάδια , … εργαλεία φιαγμένα από αγάπη , από μίσος , από εκδίκηση , από ανασφάλεια , από complex , από εμμονή , ακόμα κι από … λάθος …Το κείμενο που ακολουθεί , είναι μια ακόμη ιστορία της φίλης μου της Πανάγιως και αποτελεί το φετεινό μου αφιέρωμα στην παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας , γιατί θεωρώ ότι η Παναγιώτα Χατζή , ήταν μια πολύ σπουδαία γυναίκα … Ίσως και η πιο σπουδαία , που γνώρισα στη ζωή μου .
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω , πριν αρχίσετε την ανάγνωση της ιστορίας , να γυρίσετε λίγο πίσω , και να διαβάσετε ή να ξαναδιαβάσετε το ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ ΖΩΗΣ (Μακρόνησος) , όπου θα μάθετε ποιά ήταν η Πανάγιω , και για να νοιώσετε ακριβώς τί σημαίνει ο τίτλος αυτού του αφιερώματος (ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΣ) . Κι αυτό , όχι γιατί με κουράζει να το ξαναγράφω , ούτε γιατί φειδωλεύομαι τον χώρο εδώ μέσα , αλλά γιατί , κάθε φορά που αναφέρομαι σ’ αυτά ένας πόνος “γαζώνει” το στήθος μου … Ένας πόνος , που δεν είναι , ούτε στηθάγχη , ούτε έμφραγμα , ούτε νευρόπονος ή κάτι άλλο , αλλά ένας πόνος βαθειάς συγκίνησης , που μου ξεσκίζει τα σωθικά και “βρέχει” τα μάτια μου ….Και η Πανάγιω , δεν ήθελε να με βλέπει δακρυσμένη …
http://silia.wordpress.com/2009/03/07/to-vivlio-ths-panagiws/
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω , πριν αρχίσετε την ανάγνωση της ιστορίας , να γυρίσετε λίγο πίσω , και να διαβάσετε ή να ξαναδιαβάσετε το ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ ΖΩΗΣ (Μακρόνησος) , όπου θα μάθετε ποιά ήταν η Πανάγιω , και για να νοιώσετε ακριβώς τί σημαίνει ο τίτλος αυτού του αφιερώματος (ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΣ) . Κι αυτό , όχι γιατί με κουράζει να το ξαναγράφω , ούτε γιατί φειδωλεύομαι τον χώρο εδώ μέσα , αλλά γιατί , κάθε φορά που αναφέρομαι σ’ αυτά ένας πόνος “γαζώνει” το στήθος μου … Ένας πόνος , που δεν είναι , ούτε στηθάγχη , ούτε έμφραγμα , ούτε νευρόπονος ή κάτι άλλο , αλλά ένας πόνος βαθειάς συγκίνησης , που μου ξεσκίζει τα σωθικά και “βρέχει” τα μάτια μου ….Και η Πανάγιω , δεν ήθελε να με βλέπει δακρυσμένη …
